kupienia pierwszej lustrzanki w drugiej klasie gimnazjum. Wszelkie spotkania ze znajomymi czy imprezy rodzinne były przeze mnie. uwieczniane. Jak można się domyślić nie była to fotografia na poważnie, ale już wtedy poczułam chemię z aparatem i tak zostało po dzień dzisiejszy.

Na początku moim marzeniem było zostanie psychologiem klinicznym. Z tego powodu, gdy skończyłam szkołę średnią i zdałam maturę udałam się na studia psychologiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Moim celem było wykształcić się w tym kierunku i w przyszłości pomagać ludziom jako psycholog, natomiast zawsze z tyłu głowy miałam swoją pasję jaką była fotografia, którą rozwijałam równolegle ze studiami i pracą na cały etat.
Kilka lat później los tak chciał, że znalazłam się w Dubaju, który stał się moim domem oraz miejscem pracy – tym razem jako fotograf na pełen etat. Wiedzę jaką zdobyłam w trakcie studiów z pewnością pomaga mi w trakcie sesji. Uwielbiam rozmawiać z ludźmi, a jeszcze bardziej ich słuchać. Myślę, że jest to ważne, aby osoba, która nie ma doświadczenia w pozowaniu do zdjęć czuła się swobodnie i bardziej jak na spotkaniu towarzyskim, niż na sesji zdjęciowej. Wydaje mi się, że osiągam to za każdym razem 🙂